I właśnie ten Chrystus będący w centrum nauczania Franciszka najbardziej lewicowych intelektualistów drażni – bo siedzi w miejscu, które oni przeznaczyli dla siebie samych. Gdybyż tak papież gadał Szostkiewiczem, Środą, Hartmanem, Sierakowskim to złego słowa by nie powiedzieli chwaląc go i stawiając jako wzór. Niestety Ojciec Święty uparł się i ani myśli pójść śladem protestanckich kościołów Niemiec czy Danii, które już dawno zrezygnowały z wierności Pismu Świętemu a ich duchowni machnęli ręką na zasadę Sola Scriptura i z głosicieli Słowa Bożego przekształcili się w agitatorów postępu. Papież Franciszek też początkowo wydał się spełnieniem marzeń lewicy – dość lekko traktujący ceremoniał, skromny, nawołujący do ubóstwa, otwarty na ludzi. Kiedy zapytał „Jeśli ktoś jest homoseksualistą i poszukuje Boga oraz ma dobrą wolę, to kim ja jestem, by go osądzać?” wszystkie media zachłysnęły się tymi słowami a część z nich, zwłaszcza ta bardziej lewoskrętna, ogłosiła, że Kościół za chwilę uzna jednopłciowe związki i zezwoli na udzielanie ślubów parom homoseksualnym. A tu nagle, ni stąd – ni zowąd, takie rozczarowanie! Papież mówi Michalikiem! Tego lewica nie wybaczy mu nigdy…
„Niech nas nie zmylą gesty Franciszka. Są mocne i wyraziste, wyrażają dobre emocje i sympatię do ludzi, budują pozytywny wizerunek Franciszka i w konsekwencji Kościoła. Ale to za mało, by pokładać w papieżu tak wielkie nadzieje, jak czyni to katolicka lewica, a nawet część niewierzących. Może ich czekać niepotrzebne rozczarowanie” – napisał Szostkiewicz w dalszej części swojej filozoficzno – teologicznej dysertacji. Nie rozumiem o co się mu rozchodzi? Toż pozytywny obraz Kościoła wiąże się nierozerwalnie z wiernością Ewangelii i tradycji, z niezmiennością nauczania i, mówiąc po prostu, z trwałością. Nie bardzo też wiem o co chodzi w sformułowaniu „katolicka lewica”? Czy red. Szostkiewicz ma na myśli organizacje typu „Catholic pro choice”, czyli ludzi twierdzących, że są katolikami i jednocześnie popierających aborcję, uznających prawo do eutanazji czy głoszących, że czynny homoseksualizm nie jest grzechem a Biblia myli się nazywając go „obrzydliwym w oczach Pana”? No cóż „Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie” (Mt 7,21) – a wola Ojca jest dokładnie spisana na kartach Pisma Świętego.
Może sobie zatem Adam Szostkiewicz narzekać, że Kościół nie chce iść z duchem czasu, że nie chce się zmienić i zaakceptować postępu oraz zdobyczy wszystkich minionych rewolucji – od francuskiej po seksualną, z październikową po drodze – niczego te narzekania nie zmienią, bo najważniejszym zadaniem Kościoła jest spełnianie woli Ojca, Boga, Stworzyciela Nieba i Ziemi. A ta nie łopocze niczym chorągiewka na wietrze dostosowując się do ludzkich kaprysów ale trwa niezmieniona od początku świata i dotrwa do jego końca. Bez względu na to co sądzą lewicowi piewcy postępu i głosiciele nowego, wspaniałego świata ustawiający człowieka w jego centrum.